Ματίνα, έχεις δίκιο που ζητάς να ενημερωθούμε όλοι, δάσκαλοι, γονείς και παιδιά, για όλα αυτά που μπορούν να μας συμβούν, όμως, πιστεύεις ότι αυτό αρκεί; Και συ Ελένη, νομίζεις πως ο έρωτας μπορεί να οδηγήσει σε τέτοιου είδους φονικό; Ο έρωτας είναι αγάπη και η αγάπη, λογικά, δεν μπορεί να οδηγήσει στο θάνατο! Ίσως να έφτανε στο φόνο, όταν το θύμα θα ήταν το πρόσωπο που θα αγαπούσε ο θύτης. Αλλά, το να μπει κάποιος σε ένα σχολείο και να αρχίσει να σκοτώνει χωρίς ίχνος δισταγμού, τότε σίγουρα δε μπορεί να έχει ως αιτία τον έρωτα. Ακόμα κι αν σε νευριάσει κάποιος (οι καθηγητές, όπως έγραψε η Ελένη), δεν παίρνεις όπλο και σκοτώνεις, δε θα είχε μείνει τότε κανένας μας. Δεν ξέρω, Ελένη, τι σε έκανε να δικαιολογήσεις την πράξη αυτού του παιδιού. Ίσως δεν έβαλες στα σοβαρά τον εαυτό σου στη θέση των παιδιών που σκοτώθηκαν. Θα του έλεγες και τότε :"Δε πειράζει, φιλαράκι, που με γέμισες κουμπότρυπες!!! Χαλάλι σου, αφού ήταν να ξεθυμάνεις!!!";
Κι αυτό που κατέθεσε ο Πάνος, θα πρέπει να μας το εξηγήσει λίγο παραπάνω! Ψυχολογικό ταύμα από τι ή από ποιον; Τι κάνουμε σε αυτή τηνπερίπτωση εμείς οι υπόλοιποι;
Περιμένω τις σκέψεις σας!΄Οχι μόνο εικόνες και ελάχιστες λέξεις!! Έλα, να μην βαριόμαστε!! Και λίγο προσεχτικά στην ορθογραφία, παρακαλώ!!! Εντάξει, Ελένη;
Δευτέρα 16 Μαρτίου 2009
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)